Gisteraand het prof Wannie vir my en Adri (D-student van SA af) uitgeneem vir ete by Groenplaats, naby die Grote Markt. Terwyl ons in die klein restourantjie gesit het, met Antonio wat in Italiaanse Engels sy kookkuns verkondig het, het ons gekyk hoe die wêreld buite wit word. Die vlokkies het sag buite die venster geval en met die atmosfeer van die restourant het ek die idee gekry dat ons in 'n fliek is. Net in movies is dinge so mooi...
Toe ons buite kom, was dit mooi trap om nie in die gladde sneeu te val nie, maar ek moet sê, hierdie Karrimor-skoene was 'n goeie belegging, want Carla is mos soos 'n ongeluk wat wag om te gebeur en gewone skoene het die effek van rolskaatse op my! Kan jy nou meer: ek het nog nie een maal geval nie!
Ongelukkig het nie ek of Adri ons kameras by ons gehad nie, en moes maar met die Blackberries foto's neem, wat natuurlik nie juis suksesvol was nie. Die volgende foto's is maar jammerlik swak, maar in my geval maak die kamera die fotograaf... Dis net om 'n idee te gee van hoe dit gistraand gelyk het.
Gelukkig het dit deur die nag verder gesneeu en toe ek vanoggend wakker word, het ek uitgekyk op my babatuintjie, wat spierwit is. Toe ek van die huis af bib toe stap, was daar 'n lagie van so 1-2cm op die grond. Natuurlik is die strate en sypaadjies nou net water van al die wiele en skoene wat die mooi ys tot 'n nat pappery gereduseer het.
Dit is die eerste sneeu wat ek in 5 jaar beleef (dié op die bergpieke in Switserland tel nie) en die oomblik was magic met die vlokkies wat landingsplek in my hare gevind het. Ek was natuurlik bitter nostalgies oor my besoek aan die Gouwse van Kanada van 5 jaar gelede, toe ek een oggend wakker word en 15cm sneeu buite gelê het. Hierdie ervaring is heeltemal anders en dis vreemd om dit nie te kan deel met dié vir wie jy lief is nie, maar dis steeds wonderskoon. Ek is dankbaar dat ek dit kon sien voor ek vertrek na die land van melk en heuning, waar die mense met baaikostuums en eina-broekies wag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten